Van trauma naar liefde

Tijdens je zwangerschap en ook als moeder kun je juist oude pijn tegenkomen. Ik weet als geen ander dat de confrontatie pittig is. Als je het aandurft, kan het een geweldig keerpunt voor je betekenen. Daarom wil ik delen hoe ik dat aanpakte.

(Want ja, het ís ook eng. We zijn zo goed in het vasthouden aan dingen die ons ongelukkig maken. Die ons klein houden. Het voelt onbewust vaak veiliger om klein te blijven. Dat kennen we tenminste! Het gaat om jezelf zijn, in alles. Dan moet je jezelf eerst durven zien zoals je echt bent. En dat brengt je ongelofelijk ver.)

Oude pijn werkt lang door

In mijn familielijn zitten trauma’s. Diepe pijn, bij mijn oma, vanuit de oorlog. Haar vader werd vermoord. Ook haar zoon – mijn vader – leefde met pijn. Hij pleegde zelfmoord. Dat zijn geen kleinigheden.

In mijn werkende leven voelde ik de druk van het alleen maar moet presteren presteren. De werkdruk was hoog en het werk in de media paste niet bij me, maar toch ging ik door. Ik ging mezelf voorbij en kreeg er angst en paniek voor terug. Onder deze omstandigheden durfde ik aanvankelijk het moederschap niet aan. Ik wilde niet zwanger worden.

Ik ging in therapie. Om te dealen met die werkdruk, de paniekaanvallen die ik kreeg, en de dood van mijn vader te verwerken. Want ik begreep maar niet waarom het gebeurd was, en zijn dood hield mij onbewust tegen om zelf leven door te geven. De therapie deed ik met alles wat ik in me had.

Moederschap is liefde

Pas toen ik zwanger werd, wist ik: mijn vader was liefde tekort gekomen. Liefde die zijn moeder niet kon geven vanuit haar eigen trauma en haar overlevingssysteem. Ze had haar leven lang keihard gewerkt, maar de basis van liefde die haar zoon nodig had, die was er niet. Omdat ze probeerde te overleven, geen vertrouwen voelde, niet kon praten over haar pijn. Omdat ze zich daarom afsloot van alle liefde.

Van pijn naar kracht

Het zien en begrijpen van deze diepe pijn werd uiteindelijk mijn kracht. Dit hielp me om de dood van mijn vader te begrijpen en te accepteren. Te voelen waar de pijn écht vandaan kwam. Zo heb ik echt moeten leren om liefde te ervaren. Om onvoorwaardelijk van mezelf te houden. Nu kon ik weer liefde doorgeven, liefde die start bij het leven in je buik. 

Ik maakte mezelf vrij van paniek en angst, waardoor ik met mijn hele hart moeder kon worden, en ook leerde om anderen te helpen. Nu begeleid ik vaak juist vrouwen die met hetzelfde worstelen.

Zo samengevat kan het simpel klinken, en dat is het natuurlijk niet. Het kostte me jaren van persoonlijke groei en veel innerlijk werk. Toen ik voor het eerst zwanger werd, was ik nog overtuigd dat ik niet aan het moederschap toe was. Toch voelde ik enorm veel liefde in mijn zwangerschap. Ik vond mijn eigen stem en mijn eigen waarheid. Daar gaat het om: bij jezelf te komen. Jezelf te zijn, in alles. 

De weg van pijn & angst naar liefde & vertrouwen vraagt om je actieve inzet. Je gaat je grootste angsten aan, je springt in het diepe zonder uitzicht op de plek waar je landt. Maar het goede nieuws is: je kunt je pijn ombuigen naar kracht. Je maakt de weg vrij van binnenuit. Uiteindelijk leer je zo contact te maken met de grootste versie van jezelf. 

Je kunt ontdekken dat je niet je leven lang hoeft te vechten. Je mag de allerfijnste hulp naar je toe halen, en merken dat dit levensveranderend is. Hoe kan je leven zijn als je niet in je eentje hoeft te lopen? Wanneer de juiste mensen een stuk met je meegaan en je weg lichter maken, zodat jij het weer kunt dragen?

Ik heb zoveel vrouwen ontmoet en mogen coachen, vrouwen die bang waren om te bevallen. Bang om moeder te worden. Ze vertelden hun verhaal en lieten me meereizen. Ik heb ze zien groeien, hun zelfvertrouwen zien herstellen voor het leven.